неразбирливо запишана
со кратенки и симболи.
Стаклени опсервации на зборот.
Прекршена рефлексија на интерпукцијата.
Апсолвирана недореченост.
Ракописот личи на мене.
Ги има моите црти,
мојот поглед и насмевка.
Контура на мисла
побегната од хартијата.
Ме бараш помеѓу страниците,
а еден добар дел од мене
сеуште е ... во пенкалото.
п.с. објавено на http://oksimoron.blog.com.mk на 13 Јануари, 2007 - 12:25
Коментари:
Си згазнал по срча.
Одиш по срчи - во контекст на некој ритуал.
Но може да поврзе и со душевна состојба која лебди во воздухот. Ситуација каде со срчест поглед како низ скршена призма си се гледаш себе си и својата неизмерна болка.
Во овој контекст ќе ти постирам дел од една моја песна:
Се кршат стаклените ѕвона
ситни кристали пополека се ронат
сечејќи ми го срцето ко ѕвездички одат
кон моето тело пополека да тонат.
Звукот кристален насекаде се слуша
подмолни крици во мојата душа
снег од кристали пополека се спушта
стаклените барикади веќе се рушат.
Прости за узурпацијата на просторот.
Милозвучна_солза
(Аrwena 13 Јануари, 2007 - 13:02 | логирај се за да пишуваш коментари)
А постов не е поезија. Ни одблиску.
Тој е само срча од една помисла. И нејзин отсјај од светлоста на дискусијата. Нема болка. Само креација на витраж
(oksimoron 13 Јануари, 2007 - 15:18 | логирај се за да пишуваш коментари)
(џам 13 Јануари, 2007 - 15:25 | логирај се за да пишуваш коментари)
(E-Lady 13 Јануари, 2007 - 17:20 | логирај се за да пишуваш коментари)
in vino veritas
а после и срчи
e-lady,
мастило мисли
(oksimoron 13 Јануари, 2007 - 18:37 | логирај се за да пишуваш коментари)
Некогаш и јас не можам да си сфатам што сум сакала, што точно сум сакала да кажам со тоа што сум го напишала, кажала... кога се читам... не овде.
Некогаш си викам дека сум го "пораснала" тој период, некогаш дека за тоа нешто сеуште имам да учам.
Магични се мислите и она што е позади нив, некажаното!
Имај убава вечер!
(Natka 13 Јануари, 2007 - 22:08 | логирај се за да пишуваш коментари)
тоа е одраз на јазик во твојот нотес
исклучително јасна засекотина од кратенки без симболи
без збор, без разговор
ракописот е срча над врат кој останал над хартиите
што залудно се кријат пред пенкалото.
(jurak OT petrof 13 Јануари, 2007 - 23:29 | логирај се за да пишуваш коментари)
миризливи мастила....мхм...
--------------------------------
Натка,
некажаната мисла е срчата која светка
---------------------------------
spacegun,
витражот пропушта онолку светлина колку што е потребно за да се насетат контурите на мислата
(oksimoron 13 Јануари, 2007 - 23:30 | логирај се за да пишуваш коментари)
срча која со рабовите на буквите ја сечи мислата, го милува вратот и сурово го размачкува создадениот колаж натопувајќи ја хартијата со бојата на животот
(oksimoron 13 Јануари, 2007 - 23:41 | логирај се за да пишуваш коментари)
(Бунка 14 Јануари, 2007 - 00:21 | логирај се за да пишуваш коментари)
се бара срча
(oksimoron 14 Јануари, 2007 - 02:47 | логирај се за да пишуваш коментари)
И, добредојде назад. Одамна те нема на блогерајов
(oksimoron 14 Јануари, 2007 - 04:29 | логирај се за да пишуваш коментари)
Уф, шо убаво е да се врати човек
(RIBARO 17 Јануари, 2007 - 08:11 | логирај се за да пишуваш коментари)
Камо да има една сега (без пена сабајлечки )
п.с.Постот изобликува со генијалност на мислата...нема да ми биде прв пат кај шо ке те наградам со мислата...
ОКСИ..= ОПСЕРВАЦИЈА НА ИНТЕЛЕКТ ПРОПРАТЕН СО ГРАНИЦА НА СОВРШЕНСТВОТО
поздрав Марјан
(sting EYE 17 Јануари, 2007 - 08:21 | логирај се за да пишуваш коментари)
(Леонова 17 Јануари, 2007 - 11:04 | логирај се за да пишуваш коментари)
(dr. Max 19 Јануари, 2007 - 18:10 | логирај се за да пишуваш коментари)
(oksimoron 2 Февруари, 2007 - 22:29 | логирај се за да пишуваш коментари)
No comments:
Post a Comment