Стави го столот на плафонот, седни и почувствувај ја рамнотежата во просторот.
Не мери го времето. Заеби. Имаме премалку минути, а премногу години.
Навади го виножитото со водата во која ги изми мислите. Нека потечат боите по ѕидот на неотсонуваното.
Едно двоумење падна на бетонските плочки во окото и се искрши во безброј џамлии.....никогаш не научив да играм со нив. Ниту ги разбрав украсните фигури во внатрешноста на стаклените топчиња..
Понекогаш ноќта е подолга од растојанието помеѓу стрелките на часовникот....
Во средиштето на апсурдот се наоѓа логиката. Каде што никој не ја бара. Жонглира чекорејќи по јаже под шаторот на патувачките двосмислености. Зборот е акробат на трапез.
Ако не можеш да ја прескокнеш препреката – сруши ја! И помини преку урнатините пред да падне правта на подот. Не оставај стапалки зад себе.
И...не сум дволична. Не. Само, често спротивна на самата себе.
п.с. објавено на http://oksimoron.blog.com.mk на 5 Февруари, 2007 - 01:46
Коментари:
(RIBARO 5 Февруари, 2007 - 02:10 | логирај се за да пишуваш коментари)
ова бре се наопаку..
со 2-те раце типкаше или моно?..
(vasiot sosed 5 Февруари, 2007 - 03:23 | логирај се за да пишуваш коментари)
Се те разбрав!
(Natka 5 Февруари, 2007 - 10:56 | логирај се за да пишуваш коментари)
типично атипично е, де ... ама во секој смисол намерно Поздрав
----------------------------------
Соседу,
какви раце, бе - пишував со домалиот прст на левото стапало
-----------------------------------
Луција,
не е финта кога некој човек ќе оди од една крајност во друга, туку кога ќе ги допре и двете истовремено - рекол некој мудар човек
-----------------------------------
Натке,
кога на некој човек едната нога му е во печка, а другата во фрижидер за замрзнување - статистиката би рекла дека неговата просечна температура е сосем угодна
Батали статистики, биди своја и барај своја рамнотежа
Ма, се разбираме ние...
(oksimoron 5 Февруари, 2007 - 11:32 | логирај се за да пишуваш коментари)
Длабок текст. Биди ми поздравена пријателелке спротивна самата на себе
И не заборавај, спротивностите не движат.
(Леонова 5 Февруари, 2007 - 12:23 | логирај се за да пишуваш коментари)
(ХулаХопа 5 Февруари, 2007 - 13:17 | логирај се за да пишуваш коментари)
премногу често ја заобиколувам
сега рушам и не се секирам
А за спротивностите сосема се согласувам
Поздрав
----------------------------
Хулахопа,
ексел или ворд...битно е да се пише, де
фала
(oksimoron 5 Февруари, 2007 - 15:39 | логирај се за да пишуваш коментари)
Башка, многу пати сум се фатила у контрадикции и сум се мрзела шо неам поцврст став. Научив да се снаоѓам со мојата нерамнотежа и лабилност. Т.е. некој ми помогна да се снајдам...едноставно веруваше во мене.
Да, патетична сум, шо да праам...
(Gothic-hauzwife 5 Февруари, 2007 - 18:35 | логирај се за да пишуваш коментари)
секој обид да се биде во рамнотежа со спротивностите во себе, е умствена акробација која бара напор. Мило ми е што си нашла начин, макар и со помош, т.е. со некој верувал во тебе дека можеш
Понекогаш, кога ти се чини дека е се наопаку, треба да пробаш да се справиш на тој начин - баш наопаку
(oksimoron 5 Февруари, 2007 - 20:11 | логирај се за да пишуваш коментари)
рамнотежата во нас со нас делува на рамнотежата на нас околу нас
Поздрав
(oksimoron 6 Февруари, 2007 - 16:26 | логирај се за да пишуваш коментари)
(нема што да се коментира)
(all_is_half 6 Февруари, 2007 - 16:31 | логирај се за да пишуваш коментари)
(dr. Max 6 Февруари, 2007 - 18:07 | логирај се за да пишуваш коментари)
No comments:
Post a Comment