Време

Немам време за спиење, па сонувам прекувремено. Не успевам да го запазам рокот на помисленоста. Секогаш крадам од терминот на непромисленоста. Постојано брзам движејќи се полека. Чекорам по минутите, а часовите летаат. Пливајќи ги стасувам. Некогаш нурнувам во длабочината на мигот – и губам здив. Тогаш добивам впечаток дека времето запрело. И барам безвременост. А, чувам копнеж со изминат рок на траење. Сосем нов, неупотребуван. Во вителот на вчера, денес, утре ... се врти хаотично моето сега.

п.с. објавено на http://oksimoron.blog.com.mk на 13 Март, 2006 - 18:52

Коментари:

убаво исполнет простор што ми одзеде време! (istok 13 Март, 2006 - 19:05 | логирај се за да пишуваш коментари)

Еј ова мене вака ме асоцираше(до мене е) ама ова на стареење ме потсети...ме уплаши:((maliotprinc 14 Март, 2006 - 00:06 | логирај се за да пишуваш коментари)

Не е бе за стареење!Нум се плаши, возраста е состојба на умот - млад си дур се чувствуваш така. 
Постов е за сето помислено , а нереализирано време 
(oksimoron 14 Март, 2006 - 07:46 | логирај се за да пишуваш коментари)